Emma: “Hast du Jenny gesehen?”
Luzi: “Ne. Komisch.”

Emma: “Ne, das ist nicht komisch. Sie ist weg, ich habs dir doch gesagt. Sie hat sogar ihr Handy ausgeschaltet. Ich hab versucht sie zig mal anzurufen und...”

Luzi: “Hey. Steiger dich da jetzt in nichts rein. Ich mein, man, Jenny haut doch nicht einfach ab ohne Tschüss zu sagen. Wir finden sie, okay?”

Emma: “Aber wo? Sag mir wo!”

Luzi: “Ja, das weiß ich im Moment auch nicht, aber ich bin mir sicher, dass sie noch im Lande ist. Man, vielleicht schwänzt sie einfach mal die Schule und hat deswegen ihr Handy ausgeschaltet.”

Emma: “Oh, hast du mal nen Taschentuch? Ich glaub ich krieg Nasenbluten.”

Luzi: “Scheiße.”

Fr. Lohmann: “Was wird das hier? Freiarbeit auf dem Flur? Die Stunde hat längst angefangen.”

Luzi: “Ja, das wissen wir auch.”

Fr. Lohmann: “Ja um so schlimmer! Bei wem habt ihr denn Unterricht? Bei Frau Vogel? Die hatte es früher auch nicht so mit der Pünktlichkeit.”

Luzi: “Um, Emma bekommt Nasenbluten. Haben sie vielleicht mal nen Taschentuch?”

Emma: “Glaub mir, sie ist auf dem Weg nach London. Und ich bin schuld. Ich bin schuld, dass sie's einfach in Köln nicht mehr aushält. Ich hab...ich hab alles kaputt gemacht."

 

Emma: “Has visto a Jenny?

Luzi: “No. Que raro”

Emma: “No, no es raro, se ha ido. Te lo dije! Incluso apago su celular. Trate de llamarla un millon de veces y ...."

Luzi: “Hey. No te atormentes! Digo, Jenny no se iria sin despedirse de ti. Ya la encontraremos, okay?

Emma: “Pero donde? Dime donde!"

Luzi: “Bueno, no lo se tampoco pero estoy segura que todavía esta en el país. Vamos, quizás solo esta faltando a clases y por eso apago su celular"

Emma: “Oh, tienes un pañuelo?? Creo que estoy sangrando por la nariz"

Luzi: “Mierda”

Ms. Lohmann: “Que pasa aquí? Estudio personal en el pasillo? Las clases han comenzado hace rato”

Luzi: “Yeah, lo sabemos"

Ms. Lohmann: “Entonces es peor! Con quien tienen clase ahora? Ms. Vogel? Ella tampoco ha sido muy puntual"

Luzi: “Um, Emma esta sangrando por la nariz. Tiene un pañuelo?

Emma: “Creeme, ya esta en camino a Londres .... Y es mi culpa ... Es mi culpa que ella no pueda soportar mas estar aquí en Colonia .. Lo he arruinado todo"

 

Emma: As-tu vu Jenny?

Luzi: Non. C’est bizarre.

Emma: Non ce n’est pas bizarre. Elle est partie, je te l’avais bien dit. Elle a même fermé son téléphone cellulaire. J’ai essayé de l’appeler une centaine de fois et…

Luzi: Hé, calmes-toi. Jenny ne serait pas partie comme ça sans dire au revoir à personne. On va la trouver d’Accord?

Emma: Mais où. Dit-moi où?

Luzi: Je n’en ai aucune idée pour le moment mais je suis certaine qu’elle est encore au pays. Peut-être a-t-elle simplement décidé de ne pas venir en cours et a donc fermé son cellulaire.

Emma: Oh, as-tu un mouchoir? Je crois que je vais saigner du nez.

Luzi: Merde!

Mme Lohmann: Qu’est-ce qui se passe ici? Des travaux libres dans le couloir? Les cours sont commencés depuis longtemps.

Luzi: Oui, nous le savons déjà.

Mme Lohmann: C’est encore pire alors. Qui est donc votre professeur? Mme Vogel? Elle n’a jamais été très portée sur la ponctualité elle non plus.

Luzi: Euhm. Avez-vous un mouchoir par hasard? Emma saigne du nez.

Emma: Je te le dit, elle est déjà en route pour Londres. Et c’est de ma faute. C’est de ma faute si elle ne peut plus supporter d’être à Cologne. J’ai… J’ai tout fait foiré.

 

Έμμα: Είδες την Τζένη?

Λούτσι: Όχι. Περίεργο.

Έμμα: Όχι, δεν είναι περίεργο. Έφυγε, σου είπα! Έκλεισε ακόμα και το κινητό της. Προσπάθησα να της τηλεφωνήσω πόσες φορές μα…

Λούτσι: Ει. Σταμάτα να ανησυχείς. Η Τζένη δεν θα έφευγε αν δεν έλεγε αντίο. Θα την βρούμε, οκ?

Έμμα: Αλλά πού? Πες μου πού?

Λούτσι: Δεν το ξέρω αυτό τώρα. Αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι ακόμα στην χώρα. Έλα, ίσως να έκανε κοπάνα και γι αυτό έκλεισε το κινητό.

Έμμα: Ωχ, έχεις χαρτομάντιλο? Νομίζω η μύτη μου άρχισε να ματώνει.

Λούτσι: Σκατά.

Αντρέα Λόμαν: Τι συμβαίνει εδώ? Μάθημα στο διάδρομο? Τα μαθήματα άρχισαν ώρες πριν.

Λούτσι: Ναι, το ξέρουμε αυτό.

Αντρέα Λόμαν: Ακόμα χειρότερα! Με ποιόν έχετε μάθημα τώρα? Με την κυρία Βόγκελ? Δεν ήταν τυπική ακόμα και όταν πηγαίναμε σχολείο.

Λούτσι: Εμ, η μύτη της Έμμα άρχισε να ματώνει. Έχετε ένα χαρτομάντιλο?

Έμμα: Πίστεψέ με, είναι στο δρόμο για το Λονδίνο. Και φταίω εγώ. Φταίω που δεν άντεξε να μείνει στην Κολονία. Τα κατέστρεψα όλα.

 

Emma: “Láttad Jennyt?”

Luzi: “Nem. Fura.”

Emma: “Nem, nem fura. Elment. Megmondtam! Még a telefonját is kikapcsolta. Próbáltam hívni vagy milliószor, de...”

Luzi: “Hé. Próbálj megnyugodni. Úgy értem, Jenny nem menne el búcsú nélkül. Megtaláljuk őt, oké?”

Emma: “De hol? Mondd meg hol?”

Luzi: “Nos, még fogalmam sincs. De biztos vagyok, hogy az országban marad. Ugyan, biztos csak lóg az órákról, ezért is kapcsolta ki a mobilját.”

Emma: “Ó, van egy papírzsebkendőd? Vérzik az orrom.”

Luzi: “Fenébe.”

Andrea Lohmann: “Mi folyik itt? Magánóra a folyósón? Az órák már egy ideje elkeződtek.”

Luzi: “Igen, tudjuk.”

Ms. Lohmann: “Nos, annál rosszabb. Milyen órátok van most? Ms. Vogel? Korábban sem volt a pontosság híve.”

Luzi: “Őőő, Emma orra elkezdett vérezni, van egy zsebkendője?”

Emma: “Hidd el, London felé tart, és mindez az én hibám. Az én hibám, hogy nem akar többé Kölnben maradni. Mindent tönkretettem.”

 

Emma: “Kau lihat Jenny?”

Luzi: “Tidak. Aneh bukan?”

Emma: “Tidak, ini tidak aneh. Dia sudah pergi, sudah kubilang kan! Dia bahkan mematikan handphonenya. Aku sudah mencoba menelponnya jutaan kali dan …” 

Luzi: “Hey. Berhenti memusingkan dirimu sendiri. Maksudku, Jenny tidak akan pergi tanpa mengucapkan salam perpisahan kan? Kita pasti akan menemukan dia, ok?”

Emma: “Tapi dimana? Beritahu aku, dimana?” 

Luzi: “Ya, aku juga tidak tahu. Tapi aku yakin dia masih di daerah ini. Ayolah, mungkin dia hanya bolos lalu mematikan handphonenya karena itu.“ 

Emma: “Oh, Kau ada tissue? Sepertinya aku mulai mimisan“ 

Luzi: “Oh, sial”

Andrea Lohmann: “Kalian sedang apa disini? Belajar sendiri di lorong? Kelas sudah mulai dari tadi.”

Luzi: “Ya, kita sudah tahu itu.”

Ms. Lohmann: “Kalu begitu lebih parah lagi! Di kelas siapa kalian seharusnya berada sekarang? Ibu Vogel? Dia memang tidak pernah tepat waktu, sama seperti dulu waktu kita pergi sekolah bersama.“

Luzi: “Um, Emma mimisan. Apa kamu punya tissue?” 

Emma: “Percayalah padaku, dia pasti sudah di perjalanan menuju London. Dan ini semua kesalahanku. Ini adalah kesalahanku kalau dia tidak betah di Cologne lagi. Aku sudah mengacaukan semuanya.”

 

Emma: “Hai visto Jenny?”

Luzi: “No. Strano.”

Emma: “No, non e’ strano. E’ andata via, te l’avevo detto! Ha anche spento il cellulare. Ho provato a chiamarla un triliardo di volte e…”

Luzi: “Ehi, smettila di agitarti. Voglio dire, Jenny non partirebbe così senza dire arrivederci. La troveremo, okay?”

Emma: “Ma dove? Dimmi dove!”

Luzi: “Adesso non saprei. Ma sono sicura che e’ ancora nel paese. Dai, forse ha solo fatto sega a scuola e ha spento il cellulare per questo”

Emma:  “Hai un fazzoletto di carta? Mi sta per uscire sangue dal naso”

Luzi: “Merda.”

Ms. Lohmann:“Cosa sta succedendo? Studio fai-da-te nel corridoio? Le lezioni sono cominciate un’ora fa”

Luzi: “Si, lo sappiamo”

Ms. Lohmann: “Ancora peggio! Che classe avete ora? La Prof.ssa Vogel? Neanche lei era un gran che puntuale quando andavamo a scuola”

Luzi: “A Emma sanguina il naso. Ha un fazzoletto di carta?”

Emma: “Credimi, e’ sulla via di Londra. Ed e’ colpa mia. E’ colpa mia che non ce la fa più a  stare a Colonia. Ho rovinato tutto”

 

Emma: "Heb jij Jenny gezien?"

Luzi: "Neen. Vreemd."

Emma: "Nee, niet vreemd. Ze is weg, ik heb het je gezegd! Ze heeft zelfs haar telefoon afgezet. Ik heb haar al duizend keer proberen te bellen en.."

Luzi: "Hej, blijf nu toch eens rustig. Ik bedoel, Jenny zou toch nooit vertrekken zonder afscheid te nemen? We zullen haar wel vinden, ok?"

Emma: "Maar waar? Zeg me waar!"

Luzi: "Op deze moment weet ik niet meer dan jij. Maar ik ben er zeker van dat ze nog in het land is. Kom op, misschien is ze net hiervoor aan het spijbelen en heeft ze net hiervoor haar gsm afgezet."

Emma: "Oh, heb je een zakdoekje? Ik denk dat ik een bloedneus heb."

Luzi: "Shit."

Ms. Lohmann: "Wat is hier aan de hand? Zelfstudie in de gang? De lessen zijn al uren geleden begonnen."

Luzi: "Ja, dat weten wij ook."

Ms. Lohmann: "Dat maakt het alleen maar erger! Van wie heb je les op dit moment? Mvr. Vogel? Die was al niet zo tuk op stiptheid toen wij naar school gingen."

Luzi: "Uhm, Emma's neus begint te bloeden. Heeft u een zakdoekje?"

Emma: "Geloof me, ze is op weg naar Londen. En het is mijn schuld. Het is mijn schuld dat ze niet meer in Keulen wilt blijven. Ik heb alles verpest."

 

Emma: “Did you see Jenny?”

Luzi: “No. Weird.”

Emma: “No, that's not weird. She's gone, I told you! She even turned off her cell. I tried to call her a bazillion times and...”

Luzi: “Hey. Stop working yourself up. I mean, Jenny wouldn't just leave without saying goodbye. We'll find her, okay?”

Emma: “But where? Tell me where!”

Luzi: “Well, I don't know that right now either. But I'm sure she's still inside the country. Come on, maybe she's just skipping classes and turned off her cell because of that.”

Emma: “Oh, do you have a tissue? I think my nose starts bleeding.”

Luzi: “Shit.”

Ms. Lohmann: “What's going on here? Self-study in the hallway? Classes started hours ago.”

Luzi: “Yeah, we know that, too.”

Ms. Lohmann: “Well, even worse! Whose class do you have now? Ms. Vogel? She wasn't that into punctuality when we still went to school either.”

Luzi: “Um, Emma's nose is starting to bleed. Do you have a tissue?”

Emma: “Believe me, she is on her way to London. And it's my fault. It's my fault she can't stand to be in Cologne anymore. I've ruined everything.”

 

 147珍妮走了Jenny is gone

 艾瑪：你看到珍妮了嗎? 

 露西：沒有啊，好奇怪。

 艾瑪：不，不會奇怪。她走了，我跟你講過了！她手機也關了。我打幾百通電話給她，她…

 露西：喂，別再擔心啦。我想珍妮不會連掰掰都不說就走了。我們會找到她的，好嗎？ 

 艾瑪：你說哪裡找得到她？！哪裡!?

 露西：呃，我還不知道，但是我很確定她還在國內。很可能她只是因為翹課，所以才關手機。

 艾瑪：噢，你有面紙嗎？我開始流鼻血了。

 露西：媽的 。

 露曼小姐： 你們在這裡幹嘛？在走廊自修嗎？課早就開始了。

 露西：對啊，我們知道。

 露曼小姐：那這就更糟了！這堂是誰的課？弗格小姐的嗎？她念高中的時候也沒有很準時。

 露西：嗯 ，艾瑪開始流鼻血了，你有面紙嗎？

艾瑪：你要相信我，她正要去倫敦，而且這都是我的錯。我讓她沒辦法繼續待在科隆。我把一切搞砸了。

 

 

 147 珍妮走了Jenny is gone

 艾玛：你看到珍妮了吗? 

 露西：没有啊，好奇怪。

 艾玛：不，不会奇怪。她走了，我跟你讲过了！她手机也关了。我打几百通电话给她，她…

 露西：喂，别再担心啦。我想珍妮不会连掰掰都不说就走了。我们会找到她的，好吗？ 

 艾玛：你说哪里找得到她？！哪里!?

 露西：呃，我还不知道，但是我很确定她还在国内。很可能她只是因为逃学，所以才关手机。

 艾玛：噢，你有面纸吗？我开始流鼻血了。

 露西：妈的 。

 露曼小姐： 你们在这里干嘛？在走廊自修吗？课早就开始了。

 露西：对啊，我们知道。

 露曼小姐：那这就更糟了！这堂是谁的课？弗格小姐的吗？她念高中的时候也没有很准时。

 露西：嗯 ，艾玛开始流鼻血了，你有面纸吗？

艾玛：你要相信我，她正要去伦敦，而且这都是我的错。我让她没办法继续待在科隆。我把一切搞砸了。

 

Emma: Has vist a Jenny?

Luzi: No, és estrany.

Emma: No, no és estrany. Se n’ha anat, ja t’ho he dit! Fins i tot ha desconectat el mòbil. He intentat trucar-la un munt de vegades i…

Luzi: Ei, tranquil.la. La Jenny no marxaria sense dir adéu. La trobarem, d’acord?

Emma: Però a on? Digue’m a on?

Luzi: Bé, jo tampoc ho sé, però segur que encara és al país. Au va, que potser només fa campana i per això ha apagat el mòbil.

Emma: Oh, tens un klínex? Crec que em surt sang del nas.

Luzi: Merda.

Sra. Lohmann: Què passa aquí? Estudiant pel vostre compte al passadís? Les classes han començat fa hores.

Luzi: Sí, ja ho sabem.

Sra. Lohmann: Doncs molt pitjor! Quina classe teniu ara? La de la Srta Vogel? No era gaire puntual tampoc quan anava a l’institut.

Luzi: Ehm, a l’Emma li surt sang del nas, té un klínex?

Emma: Creu-me, se n’ha anat a Londres, i és culpa meva. És culpa meva que no vulgui quedar-se més a Colònia. Ho he engegat tot a rodar.