Deutsch:

 

Jenny: “Naja, geht so.”

 

    “Ne, lass mal drüber sprechen wenn wir uns sehen, okay Mama?”

 

    “Köln ist nichtmal halb so cool wie London.”

 

    “Ja, ich hab euch auch ganz schön vermisst. Aber morgen sehen wir uns ja. ”

 

    “Hm? Ja klar. Bis dann. Tschüss.”

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

 

[Flashback]

 

Timo:  “Emma?”

 

[Emma schubst Jenny nach ihrem Kuss weg.]

 

Emma: “Spinnst du? Was fällt dir ein?”

 

[/Flashback]

 

 

Luzi: “Na?”

 

Emma: “Na.”

 

Luzi: “Habt ihr schon miteinander geredet? Also, du und Jenny.”

 

Emma: “Ne. Aber jetzt ist klar sie will weg aus Köln, zurück nach London.”

 

Luzi: “Was? Quatsch, das kann nicht sein. Und woher willst du das überhaupt wissen wenn ihr

 nicht geredet habt? Hat sie dir ne SMS geschickt?”

 

Emma: “Ich hab gerade mitgekriegt wie sie mit ihren Eltern telefoniert hat. Sie meinte, Köln ist doof

     und London viel cooler. Sie freut sich total ihre Eltern wieder zu sehen.”

 

Luzi: “Und du glaubst, dass sie jetzt so für immer fährt?”

 

Emma: “Keine Ahnung. Ich weiß nur, dass sie wegen mir weg will.”

Luzi: “Ach, quatsch! Jenny haut doch nicht einfach so nach London ab. Und vor allem nicht ohne

 vorher nochmal mit dir geredet zu haben.”

 

Emma: “Doch klar! Sie will nichts mehr mit mir zu tun haben. Und reden bringt da auch nichts. Sie

     hat nichtmal meine Entschuldigung angenommen. Was war das für 'ne bescheuerte Idee

     dich zu küssen?”

 

Luzi: “Ja. Das frag ich mich auch.”

 

Emma: “Sie fährt morgen und ich will nicht dass sie fährt.”

 

Luzi: “Man, dann tu was dagegen.”

 

Emma: “Aber wie mach ich ihr klar, dass sie da bleiben soll? Muss.”

 

Español:

 

Jenny: “... Bueno no muy bien ...."

              “.... No, hablaremos de eso cuando nos veamos, de acuerdo?"

              “Colonia no es ni la mitad de entretenida que Londres”

              “Si, te he extrañando mucho. pero mañana nos vemos ...?

              “Si seguro, nos vemos entonces, Adiós"

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

[Jenny deja la escuela cerrando la puerta en la cara de Emma]

 

[Recuerdo]

 

Timo: “Emma?”

 

[Emma empuja a Jenny después del beso]

 

Emma: “Estas loca? Como te atreves?

 

[/Recuerdo]

 

Luzi: “Hey!”

 

Emma: “Hey.”

 

Luzi: “Ya han hablado? Tu y Jenny?

 

Emma: “No. pero esta claro que ella quiere irse de Colonia ... y regresar a Londres"

 

Luzi: “Que? mentiras, no puede ser verdad. Y como sabes si no has hablado con ella? Te ha enviado un texto?

 

Emma: “La escuche hablando con sus padres en el teléfono. les dijo que Colonia es terrible, que Londres es mucho mejor ... ella esta muy

               entusiasmada de ver a sus padres de nuevo"

 

Luzi: “Y tu crees que se va a marchar para siempre?

 

Emma: “No lo se, solo se que quiere irse por culpa mía"

 

Luzi: “Oh, vamos ... Jenny no se va a ir de Londres así nada mas" Especialmente sin haber hablado contigo primero"

 

Emma: “No ..... es cierto ... se marcha" Ella no quiere sabe de mi nunca mas ... y hablar es inútil ... ni siquiera quiso aceptar mi disculpa .... que

              estúpida fui .... como se me ocurrió besarte? que estaba pensando"

 

Luzi: “Yeah, eso me pregunto yo también"

 

Emma: “Se va mañana y yo no quiero dejarla ir"

 

Luzi: “Bueno, entonces haz algo para evitarlo"

 

Emma: “Pero como le hago entender que debe quedarse, que tiene que quedarse ....."

Jenny (au téléphone)

Bof ça va.

Non, on en parlera quand on se verra d’accord maman?

Cologne n’est pas à moitié aussi cool que Londres.

Oui, moi aussi je m’ennuie de vous mais se voit demain.

Mm? Certain. À demain!

Emma Jenny?

Jenny Emma.

 

--Flashback--

Timo Emma?

(Emma repousse Jenny)

Emma T’es folle?! Qu’est-ce que tu fais?

--Flashback—

 

Luzi Et puis?

Emma Bof.

Luzi Avez-vous pu discuter Jenny et toi?

Emma Non, mais c’est clair qu’elle repart pour Londres.

Luzi Quoi? C’est impossible! Et puis comment le sais-tu si tu ne lui as pas parlé. Elle t’au envoyé un message texte ou quoi?

Emma Je l’ai entendu discuter au téléphone avec ses parents. Elle leur disait que Cologne c’est plutôt moche et que Londres beaucoup plus chouette. Elle a hâte de revoir ses parents.

Luzi Crois-tu qu’elle s’en irait pour de bon.

Emma C’est certain. Elle ne veut plus rien avoir à faire avec moi. Ça ne donne rien de discuter. Elle refuse d’accepter mes excuses. À quoi pouvais-je bien penser quand je t’ai embrassé.

Luzi Ouais, moi aussi je me le demande.

Emma Elle part demain, mais je ne veux pas qu’elle s’en aille.

Luzi Bien, fais quelque chose!

Emma Mais comment je peux lui faire comprendre qu’elle doit rester. Qu’il faut qu’elle reste!

Τζένη: Ε, όχι και τόσο καλά.

           Όχι, καλύτερα να τα πούμε όταν βρεθούμε, εντάξει μαμά?

           Το Λονδίνο είναι δυο φορές πιο κουλ από την Κολονία.

           Ναι, και εμένα μου έλειψες. Αλλά αύριο θα βρεθούμε, ναι?

           Ναι βέβαια. Τα λέμε τότε. Γεια.

Έμμα: Τζένη?

Τζένη: Έμμα.

[Η Τζένη φεύγει από το σχολείο, και κλείνει την πόρτα στα μούτρα της Έμμα]

 

[Ανάμνηση]

Τίμο: Έμμα?

[Η Έμμα σπρώχνει την Τζένη αφού φιλήθηκαν]

Έμμα: Είσαι τρελή? Πώς τολμάς?

[Ανάμνηση]

 

Λούτσι: Ει.

Έμμα: Ει.

Λούτσι: Μιλήσατε εσείς οι δύο? Εσύ και η Τζένη?

Έμμα: Όχι. Αλλά είναι πλέον ξεκάθαρο ότι θα φύγει από την Κολονία για να πάει στο Λονδίνο.

Λούτσι: Τι? Μαλακίες, δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Και πως το ξέρεις άμα δεν μιλήσατε? Σου έστειλε μήνυμα?

Έμμα: Την κρυφάκουσε που μιλούσε με τους γονείς της στο κινητό. Είπε ότι δεν της αρέσει η Κολονία και ότι το Λονδίνο είναι πιο κουλ.

Λούτσι: Και νομίζεις ότι φεύγει για τα καλά?

Έμμα: Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι φεύγει εξ αιτίας μου.

Λούτσι: Έλα τώρα. Η Τζένη δεν θα έφευγε έτσι απλά για το Λονδίνο. Ειδικά αν δεν σου έχει μιλήσει πρώτα.

Έμμα: Μα δεν θέλει. Δεν θέλει να έχει να κάνει μαζί μου. Και το να μιλήσουμε δεν έχει νόημα. Δεν δέχτηκε καν την συγνώμη μου. Ήταν τόσο άθλια ιδέα. Τι ήθελα και σε φίλησα?

Λούτσι: Ναι, και εγώ αυτό αναρωτιόμουν.

Έμμα: Φεύγει αύριο. Και δεν θέλω να φύγει.

Λούτσι: Τότε κάνε κάτι για να το σταματήσεις.

Έμμα: Αλλά πως θα την κάνω να καταλάβει ότι πρέπει να μείνει. Πρέπει να μείνει!

Jenny: “Nos, nem valami jól.”

 

    “Nem, de később beszéljünk róla, majd ha találkozunk, oké?

 

    “Köln fele annyira se jó hely, mint London.”

 

    “Igen, te is nagyon hiányzol. De holnap látjuk egymást!”

 

    “Igen, persze. Majd találkozunk. Addig is szia!”

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

[Jenny kimegy az iksolaépületből, és Emma orrára csukja az ajtót.]

 

 

[Visszaemlékezés]

 

Timo: “Emma?”

 

[Emma ellöki magától Jennyt]

 

Emma: “Megőrültél? Mégis hogy képzelted?”

 

[/Visszaemlékezés]

 

 

Luzi: “Hé!”

 

Emma: “Hé.”

 

Luzi: “Már megbeszéltétek a dolgot? Te és Jenny?”

 

Emma: “Nem, de már biztos, hogy elutazik Kölnből, és visszamegy Londonba.”

 

Luzi: “Mi? Ugyan, ez hülyeség, nem hiszem. Mégis miből gondolod, ha nem is beszéltél vele? Küldött neked egy üzenetet?”

 

Emma: “Hallottam, amint a szüleivel beszélt telefonon. Azt mondta, hogy Köln pocsék, és London ezerszer jobb hely. Alig várja, hogy újra lássa a szüleit.”

 

Luzi: “És azt gondolod, hogy örökre elmegy?”

 

Emma: “Nem tudom. Csak azt tudom, hogy miattam fog elmenni.”

 

Luzi: “Ó, ne már... Jenny nem menne el csak úgy Londonba. Főleg anélkül, hogy veled beszélt volna.”

 

Emma: “Na persze. Többé már nekem akar tőlem semmit., főleg nem beszélni. A bocsánatomat sem fogadja el. Olyan hülye voltam! Mégis a fenének csókoltalak meg?”

 

Luzi: “Igen, én is ezt kérdezem magamtól.”

 

Emma: “Holnap elmegy, de nem akarom, hogy elmenjen.”

 

Luzi: “Akkor tégy ellene valamit.”

 

Emma: “De hogy értessem meg vele, hogy maradnia kell? Muszáj!”

 

Jenny: “Ya, tidak terlalu bagus” 

    “Tidak, kita bisa bicara saat nanti kita ketemu, ok ma?” 

    “Cologne setengahnya sebaik London saja tidak” 

    “Ya, aku sangat kangen pada kalian. Tapi besok kita kan akan bertemu, hm?“ 

    “Ya tentu. Sampai bertemu. Dah”

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

[Jenny keluar dari gedung sekolah dan menutup pintu dihadapan Emma]

 

 

 

 

[Flashback]

 

Timo: “Emma?”

 

[Emma mendorong Jenny setelah mereka berciuman]

 

Emma: “Kau gila ya? Berani beraninya kamu!”

 

[/Flashback]

 

 

Luzi: “Hey!”

 

Emma: “Hey.”

 

Luzi: “Kalian sudah berbicara? Kamu dan Jenny?” 

Emma: “Belum. Tapi sudah jelas sekarang kalau dia mau meninggalkan Cologne dan kembali ke London”

 

Luzi: “Apa? Omong kosong, itu tidak mungkin benar. Dan darimana kau tahu kalau kau belum berbicara dengannya? Apa dia mengirimmu SMS?” 

Emma: “Aku mendengar dia berbicara dengan orang tuanya lewat telpon. Dia bilang Cologne tidak seasik London. Dia tampaknya sangat senang untuk bertemu dengan orang tuanya lagi” 

Luzi: “Dan kau pikir dia akan benar benar pergi?”

 

Emma: “Aku tidak tahu. Aku hanya tahu dia pergi karena kesalahanku”

Luzi: “Oh, ayolah. Jenny tidak akan begitu saja pergi ke London. Terutama tanpa berbicara denganmu lagi terlebih dahulu” 

Emma: “Dia akan pergi. Dia tidak ada urusan apapun denganku lagi. Dan untuk berbicara juga tidak ada gunanya. Dia bahkan tidak mau menerima ucapan maafku. Ini semua adalah ide bodoh. Kenapa juga aku menciummu?”

Luzi: “Ya, itu juga terlintas dikepalaku” 

Emma: “Dia akan pergi besok. Dan aku tidak mau dia pergi“

Luzi: “Kalau begitu, lakukan sesuatu!” 

Emma: “Tapi bagaimana caranya aku membuat dia mengerti kalau dia harus tetap berada disini?”

Jenny: “Beh, non tanto bene.”

 

    “No, parliamone quando ci vediamo, va bene mamma?”

   

    “Colonia non e’ figa come Londra”

 

     “Si, mi siete mancati anche voi. Ma ci vediamo domani, hm?”

 

    “Si certo, ci vediamo. Ciao”

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

[Jenny esce dalla scuola chiudendo la porta in faccia ad Emma.]

 

 

[Flashback]

 

Timo: “Emma?”

 

[Emma spinge via Jenny dopo che si erano baciate]

 

Emma: “Sei pazza? Come osi?”

 

[/Flashback]

 

 

Luzi: “Ciao!”

 

Emma: “Ciao”

 

Luzi: “Vi siete parlate? Tu e Jenny.”

 

Emma: “No. Ma adesso e’ evidente che vuole lasciare Colonia e tornare a Londra”

 

Luzi: “Cosa? Sciocchezze, non può essere. E come lo sai se non le  hai parlato? Ti ha mandato un sms?”

 

Emma: “L’ho sentita parlare al telefono con i suoi genitori. Ha detto che Colonia fa pena mentre Londra e’ molto più figa. E’ felice di rivedere i suoi genitori”

 

Luzi: “E credi che se se vada per sempre?”

 

Emma: “Non lo so. So solo che se ne vuole andare a causa mia.”

 

Luzi: “Dai… Jenny non se ne andrebbe così a Londra. Specialmente non senza averti parlato”

 

Emma: “Invece si. Non vuole più avere a che fare con me. E parlare e’ inutile. Non ha neanche accettato le mie scuse. Che idea stupida. Perché ti ho baciata?”

 

Luzi: “Si, me lo chiedo anch’io.”

 

Emma: “Parte domani. E io non voglio che se ne vada.”

 

Luzi: “Beh, allora fai qualcosa per impedirlo “

 

Emma: “Ma come le faccio capire che deve restare? Deve!”

 

Jenny: "Bwa, niet zo goed.

 

Nee, we praten er wel over wanneer we elkaar zien, goed mam?

 

Keulen is nog niet half zo cool als Londen.

 

Ja, ik heb jou ook gemist. Maar morgen zien we elkaar hé?

 

Ja, ok. Tot dan, daag!"

 

Emma: "Jenny?"

 

Jenny: "Emma."

 

(Jenny gaat naar buiten, en sluit de deur voor Emma's neus)

 

*Flashback*

 

Timo: "Emma?"

 

(Emma duwt Jenny weg nadat ze gekust hebben)

 

Emma: "Ben je gek? Hoe durf je?"

 

*einde flashback*

 

Luzi: "Hej!"

 

Emma: "Hej."

 

Luzi: "Hebben jullie al met elkaar gesproken? Jij en Jenny?"

 

Emma: "Nee. Maar het is duidelijk nu dat ze Keulen wilt verlaten om terug te gaan naar Londen."

 

Luzi: "Wat? Zever, dat kan niet waar zijn! En hoe weet jij dat wanneer je ze nog niet gesproken hebt? Heeft ze je een sms gestuurd?"

 

Emma: "Ik heb haar horen telefoneren met haar ouders. Ze zei dat Keulen stom was en Londen veel cooler. Ze kijkt er naar uit om haar ouders terug te zien."

 

Luzi: "Denk je dat ze voorgoed weggaat?"

 

Emma: "Ik weet het niet. Ik weet alleen maar dat ze weg wilt vanwege mij."

 

Luzi: "Oh, kom op.. Jenny zou niet zomaar vertrekken naar Londen. Zeker niet zonder eerst met jou gepraat te hebben."

 

Emma: "Oh jawel. Ze wilt niks meer met me te maken hebben. Praten haalt ook niets uit. Ze heeft zelfs mijn verontschuldiging niet aanvaard. Het was zo'n stom idee. Waar zat ik met mijn hoofd toen ik jou kuste?"

 

Luzi: "Ja, dat vroeg ik mezelf ook af."

 

Emma: "Ze vertrekt morgen. Ik wil niet dat ze gaat."

 

Luzi: "Doe dan iets om haar te stoppen."

 

Emma: "Maar hoe overtuig ik haar om te blijven? Ze moet blijven!"

English:

 

Jenny: “Well, not that good.”

 

    “No, let's talk about it when we see each other, okay mum?

 

    “Cologne isn't half as cool as London.”

 

    “Yes, I missed you pretty much, too. But tomorrow we'll see each other, hm?”

 

    “Yes, sure. See you then. Bye.”

 

Emma: “Jenny?”

 

Jenny: “Emma.”

 

[Jenny leaves the school building, closing the door in Emma's face.]

 

 

[Flashback]

 

Timo: “Emma?”

 

[Emma pushes Jenny away after they kissed]

 

Emma: “Are you crazy? How dare you?”

 

[/Flashback]

 

Luzi: “Hey!”

 

Emma: “Hey.”

 

Luzi: “Did you talk with each other yet? You and Jenny.”

 

Emma: “No. But it's clear now that she wants to leave Cologne to go back to London.”

 

Luzi: “What? Bullshit, that can't be true. And how do you know when you haven't talked with her? Did she sent you a text?”

 

Emma: “I overheard her talking with her parents over the phone. She said that Cologne sucks while London is much cooler. She's excited to see her parents again.”

 

Luzi: “And you think she is leaving for good?”

 

Emma: “I don't know. I only know she wants to go because of me.”

 

Luzi: “Oh, come on...Jenny wouldn't just take off to London. Especially not without having talked to you again.”

 

Emma: “She is, too. She doesn't want to have anything to do with me anymore. And to talk is useless, too. She didn't even accept my apology. That was such a stupid idea. What did I think kissing you?”

 

Luzi: “Yeah, that's what I'm asking myself, too.”

 

Emma: “She leaves tomorrow. And I don't want her to go.”

 

Luzi: “Well, then do something to prevent it.”

 

Emma: “But how will I get her to understand that she should stay? Has to!”

 147 倫敦比科隆酷London is cooler than Cologne

 珍妮：其實沒有很好。

  沒有，媽，我們見面的時候再說，好不好？

  科隆沒有倫敦那麼酷。

  對啊，我也很想你，但是我們明天會見面…嗯?

  對啊，沒問題。明天見。掰。

 艾瑪： 珍妮？

 珍妮：艾瑪。

 （珍妮在艾瑪面前關門，然後離開學校）

    （倒敘）

帝莫：艾瑪？

  （她們親吻之後艾瑪把珍妮推開。）

 艾瑪：你瘋了嗎？你想怎樣？

  （倒敘）

 露西：嗨！

 艾瑪：嗨！

 露西：你跟她講話了沒？你和珍妮？

 艾瑪： 沒有，但是現在很清楚她想離開科隆回倫敦。

 露西：甚麼嘛？亂講，不可能。沒跟她講話你怎麼知道啊？她有傳簡訊給你嗎？

 艾瑪： 我聽到她跟父母講電話，她說科隆很遜，倫敦酷多了。她很期待跟父母見面。

 露西：你覺得她不會再回來了嗎？

 艾瑪： 我不知道。我只覺得她離開這裡是因為我。

 露西：天啊…珍妮不會這樣就回倫敦，更何況在沒有跟你講話的情況下。  

 艾瑪：她會啊。她再也不想理我了。講甚麼都沒用。她根本不接受我的道歉。那個爛點子，我到底怎麼了才會想要親你？

 露西：對啊，我也很想知道。  

 艾瑪：他明天就要回國了。我不要她離開。

 露西：那就趕快阻止她吧。 

艾瑪：但是我該怎樣讓她了解她應該留下來？她必須留下來!

 

 

 147 伦敦比科隆酷London is cooler than Cologne

 珍妮：其实没有很好。

  没有，妈，我们见面的时候再说，好不好？

  科隆没有伦敦那么酷。

  对啊，我也很想你，但是我们明天会见面…嗯?

  对啊，没问题。明天见。掰。

 艾玛： 珍妮？

 珍妮：艾玛。

 （珍妮在艾玛面前关门，然后离开学校）

    （倒叙）

帝莫：艾玛？

  （她们亲吻之后艾玛把珍妮推开。）

 艾玛：你疯了吗？你想怎样？

  （倒叙）

 露西：嗨！

 艾玛：嗨！

 露西：你跟她讲话了没？你和珍妮？

 艾玛： 没有，但是现在很清楚她想离开科隆回伦敦。

 露西：甚么嘛？乱讲，不可能。没跟她讲话你怎么知道啊？她有传简讯给你吗？

 艾玛： 我听到她跟父母讲电话，她说科隆很逊，伦敦酷多了。她很期待跟父母见面。

 露西：你觉得她不会再回来了吗？

 艾玛： 我不知道。我只觉得她离开这里是因为我。

 露西：天啊…珍妮不会这样就回伦敦，更何况在没有跟你讲话的情况下。  

 艾玛：她会啊。她再也不想理我了。讲甚么都没用。她根本不接受我的道歉。那个烂点子，我到底怎么了才会想要亲你？

 露西：对啊，我也很想知道。  

 艾玛：他明天就要回国了。我不要她离开。

 露西：那就赶快阻止她吧。 

埃玛：但是我该怎样让她了解她应该留下来？她必须留下来!

 

 

Jenny:  Doncs, no gaire bé.

 No, em parlem quan ens veiem, d’acord, mama?

  Colònia no és ni la meitat de divertida que Londres.

  Sí, jo també t’he trobat molt a faltar, però demà ens veiem, eh?

  Sí, clar. Fins demà. Déu.

Emma: Jenny?  

Jenny: Emma.

(Jenny surt de l’edifici i tanca la porta just davant de la cara de l’Emma.)

 

 (Flashback)

Timo: Emma? 

(Emma empeny a Jenny després de fer-se un petó.) 

Emma:  Estàs sonada? Què fots?

 (Flashback)

 

Luzi:  Hola!

Emma: Hola. 

Luzi:   Heu parlat ja? Tú i la Jenny?

Emma: No, però està claríssim que vol marxar de Colònia i tornar a Londres. 

Luzi:  Com? Quina tonteria, és impossible. I com ho saps si no heu parlat? T’ha enviat un missatge?

Emma:  L’he sentit quan parlava per telèfon amb els seus pares. Ha dit que Colònia és una merda i que Londres és molt millor. Té ganes de veure als seus pares.

Luzi:   I tú creus que se’n va per sempre?

Emma:  No ho sé. Només sé que se’n vol anar per culpa meva.

Luzi: Au va, la Jenny no se’n aniria sense més ni més cap a Londres, especialment sense haver parlat amb tú.

Emma:  No, no vol saber res més de mi, i parlar és inútil també. No ha acceptat que li demanés perdó. Va ser una mala idea, per què se’m va acudir fer-te un petó?

Luzi:   Sí, això també m’ho pregunto, jo.

Emma: Marxa demà, i jo no vull que se’n vagi.

Luzi:   Bé doncs, fes alguna cosa.

Emma: Però com li he de fer entendre que es quedi? Que s’ha de quedar!